Culturele woensdag 24 november 2010

Vandaag was de laatste excursie in het thema "Duurzaamheid". Gezien het feit dat we vorige week al op bezoek waren bij een duurzame onderneming betreffende energiewinning en afvalverwerking. Dus hierdoor  namen we deze keer de productie kant onder de loep. Om dit met ons vakgebied te koppelen betrof het de woningbouw en openbare ruimte. We hebben eerst een presentatie van een landschaparchitect had.

Hij vertelde ons over de belangen van een waterloop. En over het ingrijpende gevolg is van de verstedelijking is en wat er aan kan worden gedaan. Zo is het belangrijk dat er zorgvuldig met water word omgegaan. Hij besprak ideeën van watermanagement en recycling. Het waren vooral functionele aspecten van het omgaan met cultuur en natuur.

Na de lezing was er nog een kleine rondleiding door de verzameling. Het deed erg denken aan een museum voor energie en materiaal besparing. Ik neem aan dat dit meer een soort van educatief centrum is voor aannemers en  architecten. Door middel van het TWIN systeem word na gegaan in hoeverre en gebouw in gebruik, onderhoud en bouw climaatneutraal is. 1000 punten was het maximaal te behalen en er is een gebouw in Nederland dat in de buurt komt van die score.

Naast materiaal besparing ging het ook over energiebesparing en warmte behoud. Hiervoor waren allerlei producten die het verbruik reduceren. Onze gids vertelde ons over de voordelen die deze producten bieden. Mijn telefoon was leeg dus heb ik jammer genoeg geen foto's kunnen nemen.

Als afsluiter was er nog een spreker die zich inzet voor groene daken. Het hebben van flora op je dak heeft vele voordelen. Aarde isoleert goed en het is gunstig voor het filteren van hemelwater. Ook is het gunstig voor de co2 kringloop en de lucht kwaliteit.

Al met al een memorabele dag met veel nieuwe impressies en stof om nog eens over na te denken. 

Culturele woensdag 17 november 2010



helm en bril verplicht



Het onderwerp duurzaamheid bracht ons deze week weer een flink stuk het land in. Vandaag brachten we een bezoek aan AVR, een  groot afvalverwerking bedrijf dat op een duurzame manier energie opwekt. Na een korte inleiding van de man die ons ontving (wiens functie ik ben vergeten) werden we opgedeeld in drie groepen en gingen we energiecentrale in.

de rondleiding nam ons langs allerlei delen van het gebouw. De man die de rondleiding gaf had een
hoop te vertellen maar door achtergrondlawaai heb ik de helft niet begrepen.

Het was mooi om in de controle kamer aanwezig te zijn. Ze hebben daar een grote wand die vol zit met beeldschermen en een soort flow-chart van alle verschillende circuit binnen het pand. Op de schermen was te zien hoe het afval van de grote klauw in de kokers richting de oven beland.

Na de controlekamer te hebben gezien liepen we door naar de ketelruimte waar het afval werd verbrand. De muren waren 60 centimeter dik maar de hitte straalde er doorheen. De stoom die door deze hitte ontstaat word door een turbine geleid om stroom me op te wekken. Eenmaal door de turbine gaat de stoom door grote leidingen en fungeert als de stadsverwarming. Dit bedrijf levert stroom en warmte aan heel duiven en het industrieterrein.

Naast de on organische afval verwerkt AVR ook papier en biologisch afval. Al het groene afval word vermalen tot pulp om vervolgens hier in tien weken tijd compost van te maken.
Ze leveren naarst energie die ook kwalitatief goede tuinaarde af. Met al het papier en karton dat hier binnen komt in eerste instantie energie me opgewekt, maar veel papier ik met mineralen gebleekt of verstevigd.
Bij dit papier worden de mineralen herwonnen om bijvoorbeeld weer beton van te maken.

Na de rondleiding die ongeveer een uurtje duurde kregen we nog een presentatie van een gemeente ambtenaar die ons ging vertellen over de uitbreidingen van het Roelofshoeve terrein.
De focus van dit industrie terrein is veel duurzame en groene bedrijven bij elkaar te plaatsen die elkaar kunnen helpen met verschillende manieren van het afval verwerken. Om daar een knooppunt in de ecologische infrastructuur te maken.

Ook is er in de gemeente veel aandacht voor het optimaal benutten van de beschikbare ruimte.
Het was fascinerend om eens een kijkje binnen dit soort bedrijf te nemen. Het was erg mooi om zo veel buizen, cilinders en kleppen te zien. Het is alleen jammer dat ik de precieze werking niet begrijp, want ik neem aan dat het leuker is als je weet wat je ziet. 

Culturele woensdag 10 november 2010

Deze CW was heel anders vergeleken met andere woensdagen .
Het plan was om met z'n allen naar de vogelvlinderweg in de Leidsche Rijn te gaan om daar een rondleiding te krijgen in een lowbudget eco-neutraal gebouw. De rondleiding ging echter niet door. Dit was op een of andere manier niet tot me doorgedrongen dus stond ik daar om 10 uur s'ohtends. Gelukkig was ik daar niet alleen, Mike en Frans hadden het ook niet door gekregen.


Maar ik heb hem wel met eigen ogen gezien.



Het programma was veranderd naar dagje film kijken. Toen ik binnen kwam werd de BBC documentaire Earth ge draait. Gelukkig heb ik deze al meerdere malen gezien. Het is zeker een fascinerende film, het laat goed zien hoe de natuur in balans blijft door de seisoenswisselingen. De kringloop van het leven staat ook centraal en met namen hoe kwetsbaar het ecosysteem is.

Daarna volgde een documentaire over een Canadese fotograaf die een serie maakt over industriële landschappen. Het openings shot is een Chinese fabriekshal die werkelijk gigantisch is en waar ongeveer 8000 mensen in een grote ruimte werken. Het menselijk ingrijpen in het landschap staat hier centraal. Verder worden nog een kolemijn, een Chinese afvalsverwerkings stad en het schepen kerkhof in Banglades aangedaan. 

De daarop volgende documentaire ging over het voedsel dat wij niet eten omdat het niet geschikt voor de markt is. lelijke groenten komen er bij ons niet door omdat ze niet worden verhandeld. Met een voedselprobleem dat 8 van de 10 mensen in de wereld aan gaat is dit toch een vreemde zaak.

Ook werd gesproken over het feit dat de mensen in grote steden niet weten waar het voedsel vandaan komt. We hebben een groepsopdracht gekregen om een filmpje over duurzaamheid te maken.

Maar meer daar over komende bogs.  

Culturele woensdag 3 November 2010

Het is nu onderhand al weer een tijdje geleden dat we met de CW op excursie zijn geweest.
Afgelopen twee weken zijn we of vrij of (thuis) op de bkv gebleven. Vorige week hebben we kennis gemaakt met het nieuwe onderwerp, Duurzijnheid. In de trant van dit onderwerp zijn we vandaag naar
de ecokathedraal van Louis le Roy in Mildam geweest.

Daar voor zijn we echter naar het Museum Belvédère geweest. Omdat ik voor deze gelegenheid gecarpooled heb was ik er ruim een half uur van tevoren. Dus had ik nog even de tijd om een kopje koffie te drinken en naar het plafon te kijken.

Het was zeker de moeite waard om even naar boven te kijken. Het zag er erg zwaar een stevig uit maar het materiaal scheint heel licht te zijn. Ik hoorde mensen over 'gasbeton' praten.

In het museum waren een aantal Drentse en Friese kunstenaars te bewonderen. Het waren namen die ik zelf nog niet had gehoort of gezien. Het viel alleen wel op dat er veel werd na gedaan. Zo was er een Friese Mondriaan en een Rietvelt uit Friesland. Die beide het werk gewoon klakkeloos overnamen.

Ook was er nog een expositie van afgestudeerde aan kunstacademie van Groningen. De pas afgestudeerde kunstenaars maakten zeer diverse installaties, foto's een schilderijen.
Mijn favoriet van de collectie was een fotoserie van mensen met verschrikkelijke brandwonden of schurftterige infecties. Maar als je goed keek kon je zien dat het pantees waren. Erg geef om kleding te zien waar je lelijker van wordt in plaats van mooier.

Op een gegeven moment was iedereen wel aanwezig in of om het museum. We kregen een opdracht om de wandeling naar de ecokathedraal in groepjes van vier in stilte af te leggen en foto's te maken van de snelheid en de traagheid van de natuur.

Ik heb wel gedacht over het idee dat de snelheid een relatief begrip is. Flora kent geen snelheid, hoogstens de durage van groei.



Traag: Dode boomstronk ligt er nog steeds.



Snel: in en paar weken is de hele vijver vol met blad.



Na  ongeveer een uur in het Oranjewoud te hebben gewandeld kwamen we dan eindelijk aan bij de eco-kathedraal van Louis le Roy. Vanaf de weg zag het er nog niet zo spectaculair uit maar meer als een alternatieve rotstuin. Toen ik echter door de tuin liep en me besefte dat het allemaal handwerk was kreeg het allemaal een grote meerwaarde. Meneer le Roy is al 35 jaar stenen aan het stapelen. Versleten openbare vloeren van pleintjes straten en stoepen krijgen een nieuw leven. Het is erg gaaf om te zien hoe snel de natuur menselijke ingrepen weer terug neemt. Littekens herstellen, de mens is zo weer vergeten en verwerkt.



Mancu pichu?



Het was weer een vermoeiende woensdag met vooral veel reistijd. Maar het was als nog een geslaagde dag.

En voor ik het vergeet nog even een zelfportret.



o happy day!